Όλοι στο στενό κύκλο των μαθητών του τον αποκαλούσαμε Δάσκαλο. Γιατί όλοι γνωρίζαμε ότι από το σύνολο του έργου του, που ήταν πολύ πλούσιο, ο ίδιος θεωρούσε πιο σημαντικό το διδακτικό του έργο και τον πιο σημαντικό του ρόλο αυτό του ακαδημαϊκού δασκάλου, που υπερέβαινε κατά πολύ τα τυπικά ακαδημαϊκά καθήκοντα και αποτελούσε στάση ζωής για τον Παναγιώτη Ουλή.
Γεννήθηκε στο Ναύπλιο το 1956 και εκεί ολοκλήρωσε την πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Το 1982 πήρε πτυχίο από την Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Συνέχισε τις σπουδές του στη Γαλλία, όπου το 1984 ολοκλήρωσε τη διπλωματική του διατριβή στην Ιατρική στο Paris VII, ενώ το 1987 ολοκλήρωσε την ειδικότητα του στο Paris ΧΙΙ. Έπειτα επέστρεψε στην Αθήνα και σε σύντομο χρονικό διάστημα άρχισε να εργάζεται στο Αιγινήτειο Νοσοκομείο ως επιστημονικός συνεργάτης της Ψυχιατρικής Κλινικής. Το 1991 ολοκλήρωσε την πρώτη του διδακτορική διατριβή στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, ενώ το 2000 εκπόνησε και δεύτερη διατριβή στη Φιλοσοφία της Επιστήμης στο τμήμα Μεθοδολογίας, Ιστορίας και Θεωρίας της Επιστήμης (ΜΙΘΕ) του Πανεπιστημίου Αθηνών. Όλα τα υπόλοιπα χρόνια της ζωής του εργάστηκε στην Ψυχιατρική Κλινική του Πανεπιστημίου Αθηνών στο Αιγινήτειο Νοσοκομείο σε διάφορες ακαδημαϊκές και κλινικές θέσεις. Το 2011 προήχθη σε Αναπληρωτή Καθηγητή Ψυχιατρικής. Το 2013 ανέλαβε την πρωτοβουλία ίδρυσης του Κλάδου Φιλοσοφίας της Ψυχιατρικής της Ελληνικής Ψυχιατρικής Εταιρείας, στον οποίο ήταν πρόεδρος. Την επόμενη χρονιά δρομολογήθηκε η διαδικασία κρίσης του για τη θέση του Τακτικού Καθηγητή Ψυχιατρικής, αλλά δυστυχώς ο θάνατος τον πρόλαβε.
Το συγγραφικό του έργο, εκτός από μονογραφίες και βιβλία, περιλαμβάνει πάνω από 100 δημοσιεύσεις εργασιών σε διεθνή επιστημονικά περιοδικά και άνω των 50 σε ελληνικά. Έλαβε 8 βραβεία για εργασίες του σε διεθνή και ελληνικά συνέδρια. Επιπλέον συνέβαλε στην εκπόνηση 12 διδακτορικών διατριβών είτε ως επιβλέπων καθηγητής είτε ως μέλος της τριμελούς επιτροπής, ή απλώς βοηθώντας στην εκπόνηση, τους υποψήφιους διδάκτορες. Όλοι οι μαθητές του γνώριζαν ότι ο Παναγιώτης Ουλής ήταν ο άνθρωπος στον οποίο θα στηριζόσουν τόσο για τις γνώσεις και την εμπειρία του όσο και στις δύσκολες στιγμές. Είχε ουσιαστικό προσωπικό ενδιαφέρον και αγωνία περισσότερο και από εσένα τον ίδιο, όταν επρόκειτο για την επιστημονική σου εργασία.
Επίκεντρο της συνολικής ερευνητικής και διδακτικής του εργασίας ήταν η Κλινική Ψυχοπαθολογία. Από τα πρώτα του χρόνια στο Αιγινήτειο εγκαθίδρυσε ένα άτυπο σεμινάριο κλινικής ψυχοπαθολογίας για ειδικευόμενους ψυχιάτρους και ψυχολόγους, το οποίο έγινε επίσημο σεμινάριο της Κλινικής το 2004. Παράλληλα στα πρώτα χρόνια του σεμιναρίου, το 1996, εξέδωσε το πρώτο του βιβλίο Ψυχοπαθολογίας, «Στοιχεία Ψυχιατρικής Σημειολογίας», που αποτελεί και το πρώτο βιβλίο με ανάλογη θεματική στη χώρα μας. Το βιβλίο αυτό λειτούργησε ως βασικό εγχειρίδιο πολλών γενεών ειδικευομένων ψυχιάτρων και όχι μόνο. Το 2004 έγραψε ένα νέο, μεγαλύτερο Εγχειρίδιο Κλινικής Ψυχοπαθολογίας, το οποίο το 2009 επανεκδόθηκε σε αναθεωρημένη και εμπλουτισμένη έκδοση. Αυτό το εγχειρίδιο αποτελεί έκτοτε το βασικό βιβλίο του ομώνυμου σεμιναρίου.
Ο δεύτερος μεγάλος τομέας ενδιαφερόντων του ήταν η φιλοσοφία της επιστήμης. Η σχετική διατριβή του αποτέλεσε και το περιεχόμενο του πρώτου του βιβλίου, «Η φύση της ψυχικής νόσου», ενώ ακολούθησαν άλλες δύο μονογραφίες, «Φιλοσοφία της Επιστημονικής Ψυχοπαθολογίας» και «Φιλοσοφία και Μεθοδολογία Ψυχιατρικής, Κλινικής Ψυχολογίας και Ψυχοθεραπείας». Πέραν των μονογραφιών του είχε πλούσιο συγγραφικό έργο με συμμετοχές σε κεφάλαια πολλών ψυχιατρικών συγγραμμάτων, καθώς και φιλοσοφικών συλλογών, όπως «Το μήλο του Φρόυντ και το ασυνείδητο του Νεύτωνα» και «Perspectives and foundational problems in Philosophy of Science». Επίσης επιμελήθηκε τη μετάφραση στα ελληνικά του βιβλίου για το ευρύ κοινό «Ο δαίμων της Μεσημβρίας», ενός από τα πιο πολυδιαβασμένα βιβλία παγκοσμίως για την κατάθλιψη.
Από το 2004 το σεμινάριο Κλινικής Ψυχοπαθολογίας του Παναγιώτη Ουλή είναι επίσημο σεμινάριο της Α΄ Ψυχιατρικής Κλινικής του Πανεπιστημίου Αθηνών, απέκτησε μεγάλη φήμη, το ολοκλήρωσαν χιλιάδες φοιτητές, ψυχίατροι, ψυχολόγοι και άλλοι ειδικοί ψυχικής υγείας. Οι σπουδαστές του ξέρουν ότι: «ο Δάσκαλος μάς ήξερε προσωπικά και μας εξέταζε επισταμένως. Μας επέτρεπε να αναπτύξουμε την σκέψη μας, να εγκαταλείψουμε τα τετριμμένα και να σκεφτούμε βάσει στοιχείων και με όρους κλινικής σκέψης. Μας ενίσχυε να μάθουμε να σκεφτόμαστε ανοιχτά και με κριτικό πνεύμα, ακόμη και ενάντια στις δικές του πεποιθήσεις». Ήταν λάτρης της συζήτησης και της εποικοδομητικής αντιπαράθεσης. Έτσι ξεκινώντας από ένα μικρό κύκλο σπουδαστών το 2004, μέσα στα επόμενα χρόνια το σεμινάριο είχε ευρεία αναγνώριση και διάδοση και κατά συνέπεια υπήρξε ραγδαία αύξηση του αριθμού των συμμετεχόντων. Από το 2004 επίσης εγκαθίδρυσε και δίδασκε παράλληλα σε ένα ακόμη σεμινάριο, για μικρότερο κύκλο ενδιαφερομένων, το «Σεμινάριο Φιλοσοφίας και Μεθοδολογίας της Ψυχοπαθολογίας».
Από το 2014 και μετά, το «Σεμινάριο Κλινικής Ψυχοπαθολογίας» συνεχίζεται χωρίς αυτόν σύμφωνα με την επιθυμία του. Συνεχίζεται όμως με αυτόν στον τίτλο του, στη σκέψη μας και την καρδιά μας. Το Σεμινάριο Κλινικής Ψυχοπαθολογίας «Παναγιώτης Ουλής» γίνεται κάθε χρόνο με το πνεύμα, τη μέθοδο και το εγχειρίδιό του από την ομάδα των πιο στενών μαθητών και συνεργατών του των τελευταίων ετών. Από το 2016 ένα νέο σεμινάριο με το όνομά του διοργανώνεται από την Α΄ Ψυχιατρική Κλινική Πανεπιστημίου Αθηνών και την Ελληνική Ψυχιατρική Εταιρεία, το Σεμινάριο Κλινικών Δεξιοτήτων «Παναγιώτης Ουλής».
Με το έργο του και τη στάση ζωής του δημιούργησε μία σχολή σκέψης για τη διδασκαλία και την άσκηση της Κλινικής Ψυχοπαθολογίας. Αυτού του είδους το έργο δεν το σταματά ο φυσικός θάνατος. Μεταλαμπαδεύεται και συνεχίζεται...
Όλο το έργο που παρουσιάζεται και προωθείται από το psychopathology.gr, εμπνέεται από το δάσκαλο μας, τον Παναγιώτη Ουλή, και αφιερώνεται σε αυτόν.
